Από χθες, 3/8/2017 άνοιξε η εφαρμογή για τον εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης οφειλών επιχειρήσεων. Με τον νόμο 4469/2017, για πρώτη φορά εφαρμόζεται μια οργανωμένη εξωδικαστική διαδικασία, ώστε να υπάρχει μια συνολική και μακροχρόνια ρύθμιση όλων των χρεών των ελληνικών επιχειρήσεων, για να μπορέσουν να εξυπηρετήσουν τις οφειλές που έχουν δημιουργηθεί όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης.
Σκοπός λοιπόν του συγκεκριμένου νόμου είναι να δώσει μια ευκαιρία στους οφειλέτες επιχειρηματίες, ρυθμίζοντας ταυτόχρονα και συνολικά, τα χρέη τους προς το δημόσιο, ΟΤΑ, ασφαλιστικά ταμεία, τράπεζες, προμηθευτές κ.λπ.
Την ευκαιρία αυτήν ο νόμος δεν τη δίνει σε όλους όσους αποκτούν εισόδημα από επιχειρηματική δραστηριότητα, αλλά μόνο σε όσους μπορούν να αποδείξουν ότι είναι βιώσιμη επιχείρηση κι ότι μπορούν να διατηρηθούν στην αγορά και να συνεχίσουν ώστε στο μέλλον να δημιουργήσουν κέρδη.
Το εισόδημα από επιχειρηματική δραστηριότητα προβλέπεται από τον νόμο 4172/2013 και συγκεκριμένα στα άρθρα 47 και 21.
Εκτός της βιωσιμότητας της επιχειρηματικής δραστηριότητας, ο νόμος θέτει και κάποιες επιπλέον προϋποθέσεις για την υποβολή της αίτησης και την υπαγωγή στον νόμο και αυτές είναι οι εξής:
Στο σημείο αυτό να σημειώσω ότι για όποιον υποβάλει αίτηση κατά τη διάρκεια του 2017, το θετικό αποτέλεσμα θα πρέπει να είναι στη χρήση 2014 ή 2015 ή 2016.
Η ισχύς του νόμου 4469/2017, άρα και η υποβολή της αίτησης για την υπαγωγή, είναι μέχρι 31 Δεκεμβρίου του 2018. Επομένως, ο οφειλέτης μπορεί να υποβάλει αίτηση υπαγωγής σε όλη τη διάρκεια του 2018. Εάν λοιπόν υποβάλει την αίτηση το 2018, το θετικό αποτέλεσμα θα πρέπει να είναι είτε στη χρήση 2015, είτε του 2016, είτε του 2017. Είναι λοιπόν αυτονόητο ποιος είναι ο ρόλος των λογιστηρίων στις μη κερδοφόρες επιχειρήσεις, κατά τη διάρκεια του 2ου εξαμήνου του 2017.
Όσοι λοιπόν έχουν μια κερδοφόρα χρήση την τελευταία τριετία θα πρέπει επιπλέον κατά την 31/12/2016 να έχουν και μια από τις παρακάτω προϋποθέσεις:
Ανέφερα προηγουμένως ότι στον εξωδικαστικό μπορούν να υπαχθούν όσοι διαθέτουν επιχειρηματική δραστηριότητα, σύμφωνα με τα άρθρα 21 και 47 του Ν. 4172/2013.
Από τον νόμο εξαιρούνται οι ελεύθεροι επαγγελματίες και γενικά κάθε πρόσωπο που δεν διαθέτει πτωχευτική ικανότητα.
Ποιοι έχουν πτωχευτική ικανότητα;
Πτωχευτική ικανότητα έχει το φυσικό πρόσωπο μόνο εάν είναι έμπορος, δηλαδή εάν έχει αποκτήσει την εμπορική δραστηριότητα. Την ιδιότητα αυτή την αποκτά κάποιος ο οποίος πραγματοποιεί εμπορικές πράξεις. Άρα, κατά τη γνώμη μου και με βάση την αιτιολογική έκθεση του Νόμου, στον εξωδικαστικό συμβιβασμό δεν υπάγονται τα γνωστά σε όλους μας ελευθέρια επαγγέλματα του άρθρου 48 του Ν. 2238/1994. Ενδεικτικά:
Οικονομολόγοι, ιατροί, οδοντίατροι, κτηνίατροι, φυσιοθεραπευτές, δικηγόροι, βιολόγοι, μηχανικοί, αρχιτέκτονές, δημοσιογράφοι, συγγραφείς, διερμηνείς, ξεναγοί, καλλιτέχνες, κ.λπ.
Για όλους αυτούς τους επαγγελματίες υπάρχει μια άλλη ρύθμιση που αφορά μόνο το Δημόσιο και στην οποία θα αναφερθώ στη συνέχεια.
Το επόμενο ερώτημα που τίθεται είναι εάν στη ρύθμιση υπάγονται όλες οι απαιτήσεις των πιστωτών της επιχείρησης ή υπάρχουν εξαιρέσεις.
Υπάρχουν εξαιρέσεις και πρώτα από όλα είναι όλες οι απαιτήσεις που έχουν δημιουργηθεί μετά την 31/12/2016. Αυτές οι απαιτήσεις μπορούν να υπαχθούν μόνο στην πάγια ρύθμιση (π.χ. εάν υπάρχει οφειλή στο Δημόσιο)
Σημαντικό να γνωρίζουμε ότι οι οφειλές μετά την 31/12/2016 δεν υπόκεινται σε κούρεμα (π.χ. για το δημόσιο, προστίμων, προσαυξήσεων ή και κεφαλαίου), αλλά παίζει καθοριστικό ρόλο στο πως θα διαμορφωθεί το ποσό της δόσης των προηγούμενων ετών, αφού θα ληφθεί υπόψη στη μελέτη βιωσιμότητας, ώστε η επιχείρηση να μπορεί να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις της.
Περαιτέρω εξαιρούνται οι απαιτήσεις των «μικρών πιστωτών».
Ως «μικροί πιστωτές» νοούνται όσοι έχουν απαιτήσεις οι οποίες δεν υπερβαίνουν το 1,5% του συνολικού χρέους του οφειλέτη.
Ακόμα, δεν ρυθμίζονται οι απαιτήσεις του Ελληνικού Δημοσίου από ανάκτηση κρατικών ενισχύσεων που χορηγήθηκαν με τη σύσταση ειδικών αφορολόγητων αποθεματικών (αρ. 22, Ν.4002/2011) και οι τελωνειακοί δασμοί.
Όσες απαιτήσεις εξαιρούνται:
α) δεν συμμετέχουν στη διαδικασία
β) δεν συμμετέχουν στην απαρτία για την πλειοψηφία
γ) δεν ρυθμίζονται οι οφειλές τους
Η ρύθμιση των οφειλών καταρτίζεται με βάση συγκεκριμένη πρόταση που υποβάλει ο οφειλέτης ή με βάση τις αντιπροτάσεις που υποβάλουν οι πιστωτές.
Για να εγκριθεί η πρόταση απαιτείται το 60% τουλάχιστον των συμμετεχόντων πιστωτών (όχι ως φυσικά πρόσωπα, αλλά ως ποσό οφειλής).
Σε περίπτωση λοιπόν που η πρόταση συγκεντρώσει την ως άνω πλειοψηφία, δεσμεύει όλους τους πιστωτές που έλαβαν μέρος στη διαδικασία, έστω κι εάν δεν συμφώνησαν. Ο οφειλέτης μπορεί με πρωτοβουλία του να την επικυρώσει δικαστικά, οπότε δεσμεύει όλους τους πιστωτές.
Η ουσία της σύμβασης αναδιάρθρωσης οφειλών βασίζεται στην αρχή της μη χειροτέρευσης της θέσης των πιστωτών.
Με άλλα λόγια, ο πιστωτής δεν μπορεί να λάβει ποσό μικρότερο από αυτό που θα ελάμβανε σε περίπτωση αναγκαστικής ρευστοποίησης της περιουσιακής κατάστασης της επιχείρησης.
Στην αρχή αυτή βασίζεται και η «θετική» γνώμη των τραπεζών που θα συμμετέχουν στην αναδιάρθρωση των οφειλών, αφού εάν έχουν αρνητική θέση (στην πλειοψηφία σε αυτές οφείλονται τα μεγαλύτερα ποσά), θα πρέπει να αποδείξουν τα στελέχη τους ότι δεν «ζημίωσαν» το πιστωτικό ίδρυμα με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Πηγή:https://www.e-forologia.gr/cms/viewContents.aspx?id=205512
